*سپهر و هستي* روياهاي واقعي من و بابا

اين روزا كه گذشت مامان و بابا اثاث كشي داشتن و حسابي مشغول بودن... بگذريم كه اونقدر سرشون شلوغ بود كه بعضي وقتا حسابي ازمن غافل ميشدن ... شكايتي ندارم موضوع صحبت من بيشتردرباره جنبه دوست داشتني و لذتبخش اثاث كشيه... وقتي كه همه چيز به هم ريخته بود... همه وسايل وسط خونه بود ...و من بدون نيازبه كمك ديگران!!! ،پابلندي واستعانت ازهروسيله ي "قدبلند كن!"... به همه چيز دسترسي داشتم و تادلم ميخواست وبدون شنيدن جيغ هاي بنفش و حتي بدون شنيدن كلمات "نكن"،"دست نزن" ،"برندار" و...   باآسودگي خاطر به همه چيز دست ميزدم البته در ابتدا موضوعي كه خيلي فكرمنو به خودش مشغول كرده بود اين بود كه اثاثا كجا ميرن!!! مدام ا...

راهنمای پیش رو سن مناسب هر رفتار را به شما توضیح می‌دهد. یک تا 2 سال حدود 18 ماهگی کودک درمی‌یابد که چند تایید اجتماعی وجود دارد. حالا وقت آن است که به کودک کمک کنید درباره احساسات و نگرانی‌های دیگران فکر کند. سلام و خداحافظی را یاد دهید قبل از آنکه شروع به صحبت کند به او بیاموزید با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. یک کار دیگر این است که هر روز صبح به او «صبح به خیر» بگویید.   مادامی که در حال خوردن هستید بنشینید به جای این‌که به کودک اجازه دهید کل خانه را با میوه‌‌ای که آبش همین‌جور می‌چکد قدم بزند به او یاد دهید تا زمانی که در حال خو...

  خودتون مي دونيد كه نميشه روكارهايي كه بچه ها انجام ميدن اسم مهارت گذاشت وشايد اطلاق اين كلمه به كارهاي سپهرجون،رنگ وبوي طنزداشته باشه اما هرچي كه هست همه تون يالااقل اون دسته ازدوستان كه بچه دارن وصدالبته ماماناي عزيز،حرف منوبيشتردرك ميكنن كه به ازاي هركاركوچيك وپيشرفتي كه دررفتار و گفتاربچه ايجادميشه انگار بزرگترين وبهترين هديه رودريافت كرده باشيم... وتمام وجودمون ازشوق پرميشه... ايناروگفتم تابااين مقدمه، برسم به گزارشي اندراحوالات پيشرفت آقاسپهرواينكه بدونيدروزانه باهرپيشرفتش انگار زندگي براي من ازنوشروع ميشه... براي همين بهش ميگم : سپهر... يه دنيا زندگي...     خودتون مي دونيد كه نميشه روكارهايي كه بچه ...

 فكر مي كنيد من الان دارم چه خوابي مي بينم عايا؟ ...

اگر فرصت داشتم که کودکم را دوباره بزرگ کنم، به جای آن که انگشت اشاره ام را به سمت او بگيرم، در کنارش انگشت هایم را در رنگ فرو می بردم و نقاشی می کردم. اگر فرصت داشتم که کودکم را دوباره بزرگ کنم، به فکر ارتباط بیشتری با او می شدم. بیشتر از آن که به ساعتم نگاه کنم، به او نگاه مي كردم. سعي مي كردم درباره اش كمتر بدانم، اما بیشتر به او توجه کنم. به جای آموزش اصول راه رفتن، راه رفتن را با او تمرین می کردم. از جدی بودن دست برمی داشتم، و بازي را جدي مي گرفتم.   اگر فرصت داشتم که کودکم را دو باره بزرگ کنم، با او در مزارع می‌دویدم و با هم به ست...